– EMILIA –
LA NOSTRA TÉRA FRÍDA
La téra la zíga
la gh-ha ‘n-étra frída,
la zént disperéda
l’ a-n sa chi preghér,
teremót, aluvión,
una vèta ed sacrifèzi
in pòch òr la s’n’é andéda,
la solidarietê l’ a-n n’é manchéda
ma al dulòr l’ é gránd,
l’ ha mès in znóc’ tòt quánt.
Ancàra una vòlta
tiràm sò la tésta,
per méter in di piát
la solíta mnéstra,
la nóstra l’é gént
ch’ l’ a-n fa cumplimént,
l’é dúra, a-l sô bén,
mo a gh- àm volontê,
e dàp al desgrázi
teremót, aluvión,
a péns ch’ a-s meritàma
un po’ ed comprensión:
Dal Sgnòr un mirácol,
da Ràma una mán,
e via ch’a turnàm
a lavurér per al pán.